Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια συγκινητική ιστορία που ενσαρκώνει τις δυνατότητες μιας δεύτερης ευκαιρίας αλλά και της θεραπευτικής δύναμης της συμπόνιας.
Πρόκειται για τον Ερμή, έναν 10χρονο γάτο που είχε περάσει όλη του τη ζωή σε ένα σπίτι που αγαπούσε αλλά και τον αγαπούσαν, όμως όταν η οικογένεια έφερε στο σπίτι ένα νέο παιχνιδιάρικο μωρό γατάκι, δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στην ξαφνική αλλαγή και άρχισε να κάνει κακά σε όλο το σπίτι. Απογοητευμένοι και αβέβαιοι για το πώς να χειριστούν την κατάσταση, η οικογένειά του τον επέστρεψε στην εκτροφέα (η οποία στη συνέχεια του βρήκε νέο σπίτι μαζί με έναν από τα αδέρφια του από την ίδια γέννα του, τον Πάρη. Φυσικά, αλλάζοντας ξανά και ξανά σπίτι μέσα σε λίγες ημέρες μόνο πρόσθεσε στο αρχικό του μπέρδεμα σχετικά με την απότομη αλλαγή κατάστασης, οπότε η προβληματική συμπεριφορά με την τουαλέτα παντού συνεχίστηκε προς απόγνωση της υπέροχης νέα του μαμάς).
Όταν με προσέγγισε η νέα κηδεμόνας του, ζούσε μαζί της περίπου 10 μέρες και εντόπισα μερικούς βασικούς παράγοντες που λογικά συνέβαλαν στις δυσκολίες του και στη συμπεριφορά του.
Εφαρμόσαμε αμέσως κάποιες μικρές αλλαγές, καταλήξαμε σε ένα σχέδιο διαχείρισης που ήταν βιώσιμο για την ίδια ώστε να του δώσουμε τον χρόνο και το χώρο να εγκατασταθεί στο νέο του περιβάλλον χωρίς πίεση ή ατυχήματα τουαλέτας. Εντοπίσαμε τις πιθανές ρίζες του άγχους και βρήκαμε τρόπους για την αντιμετώπισή τους.
Αυτό που πραγματικά με εξέπληξε στην περίπτωση του Ερμή ήταν ότι δεν εμφάνιζε κανένα από τα συνήθη συμπτώματα στρες που θα περίμενε κανείς να εκφράζει ένα ζώο και πραγματικά πιστεύω ότι αυτό ήταν ένας παράγοντας που συνέβαλε στην απογοήτευση και το μπέρδεμα που ένιωθαν οι αρχικοί κηδεμόνες του για τα προβλήματα με τα κακά του.
Φαινόταν άνετος και πολύ ήρεμος στο νέο του περιβάλλον, ήταν κοινωνικός, πλησίαζε τη νέα του κηδεμόνα για χάδια, πλησίαζε τους επισκέπτες, χαλάρωσε δίπλα μου στα 5' της γνωριμίας μας και ήταν ήρεμος όταν περνούσε από δίπλα του ο Πάρης, ο άλλος γάτος του νέου του σπιτιού. Μιλώντας αργότερα με την εκτροφέα του συνειδητοποίησα ότι αυτή η ηρεμία είναι αρκετά συνηθισμένη για τις γάτες της ράτσας του.
Ωστόσο, υπήρχαν και άλλα ανεπαίσθητα σημάδια ότι ο Ermis χρειαζόταν τη βοήθειά μας:
Έτρωγε ΠΟΛΥ, ίσως 5 φορές περισσότερο από τον Πάρη, παρόλο που έχουν το ίδιο βάρος και την ίδια ακριβώς ηλικία, καθώς είναι από την ίδια γέννα.
Έτρωγε ΓΡΗΓΟΡΑ, καταβροχθίζοντας το φαγητό μόλις το έβλεπε.
Φώναζε/έσκουζε όταν έκανε κακάκια.
Τα κακά του ήταν πολύ μεγάλα και μαλακά.
Φαινόταν να κάνει κακάκια κυρίως όταν η νέα του κηδεμόνας δεν ήταν στο σπίτι ή κατά τη διάρκεια της νύχτας (ο Πάρης επέλεγε πάντα να κοιμάται μαζί της στην κρεβατοκάμαρα, και ο Ερμής ήταν ελεύθερος στο άδειο σπίτι τα βράδια.
Οι προσαρμογές που κάναμε αφορούσαν κυρίως την τροφή του και την λεκάνη της άμμου:
Όταν είδα πως τα μπολ των δυο γατιών ήταν δίπλα δίπλα πρότεινα να μεταφέρουμε το σημείο που ταϊζόταν σε ένα εντελώς διαφορετικό δωμάτιο, ώστε να μπορεί να τρώει με την ησυχία του και να μην είναι αναγκασμένος να έρχεται τόσο κοντά σε έναν γάτο που ακόμα δεν γνωρίζει, και λογικά δεν εμπιστεύεται τόσο. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί έτρωγε τόσο πολύ και τόσο γρήγορα.
Παρατήρησα πως έτρωγε ξηρά τροφή, και όλη αυτή η επιπλέον ποσότητα τροφής που κατανάλωνε θα μπορούσε να εξηγήσει την αφυδάτωση και τον πόνο κατά την αποβολή (εξ ου και το ουρλιαχτό). Βρήκαμε εφικτές ιδέες για να προσθέσουμε λίγη ενυδάτωση στη διατροφή του με τη μορφή φρέσκου κρέατος και ψαριού, ζωμού ή πουρέ κολοκύθας. Πρότεινα επίσης τη βοήθεια προβιοτικών, γλιστερής φτελιάς ή σκόνης ρίζας marshmallow.
Η λεκάνη της τουαλέτας του ήταν τοποθετημένη σε ένα σκοτεινό σημείο, πολύ θετικό, όμως ήταν ακριβώς δίπλα σε ένα πέρασμα έντονης κυκλοφορίας του σπιτιού και πολύ κοντά στην μπροστινή πόρτα του διαμερίσματος. Ο Ερμής επέλεγε να κάνει τα κακά του 1μ. μακριά από το κουτί του, ακριβώς μπροστά από την πόρτα, κάτι που δημιουργούσε πρόβλημα όταν ανοιγόκλεινε η πόρτα- μετακινήσαμε λοιπόν την αμμολεκάνη του στη γωνία του ίδιου δωματίου στο οποίο τοποθετήσαμε τα μπολ με το φαγητό του, έτσι ώστε να μπορεί να μένει εκεί, να απομονώνεται από τον Πάρη όταν μένουν μόνοι στο σπίτι και να βρίσκεται εκεί και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η κηδεμόνας άρχισε να δίνει μεγαλύτερη προσοχή στις αλληλεπιδράσεις των δύο γατών όταν βρισκόταν στο σπίτι, και συνειδητοποίησε ότι ο Πάρης στην πραγματικότητα αποσπούσε την προσοχή του Ερμή όταν ο Ερμής ήταν στην άμμο του. Ο διαχωρισμός αυτός για κάποιες ώρες μέσα στο 24ωρο επέτρεψε στον Ερμή να ηρεμήσει και να αρχίσει να χρησιμοποιεί ξανά την άμμο του. Λειτούργησε επίσης ως διαχείριση, ώστε ακόμα και αν υπήρχε κάποιο ατύχημα όσο ο Ερμής προσαρμοζόταν, να μην συνέβαινε ακριβώς μπροστά στην πόρτα, καθώς ήταν σοβαρό προβλημα για την κηδεμόνα.
Άρχισε να χρησιμοποιεί ξανά τη λεκάνη της άμμου του μέσα σε μόλις δύο ημέρες!
Η ιστορία του Ερμή είναι μια ωραία υπενθύμιση της σημασίας της εύρεσης υποστήριξης από επαγγελματίες όταν υπάρχουν προβλήματα συμπεριφοράς. Αν η πρώτη του οικογένεια είχε συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει ελπίδα, είχε αναγνωρίσει την ανάγκη για παρέμβαση από ειδικό και είχε απευθυνθεί σε κάποιον συμπεριφοριστή, ο Ερμής ίσως να βρισκόταν ακόμη στο σπίτι που γνώριζε και αγαπούσε για πάνω από 10 χρόνια. Η ιστορία του είναι μια απόδειξη ότι με υπομονή, κατανόηση και τις κατάλληλες αλλαγές, πολλά θέματα συμπεριφοράς μπορούν να αντιμετωπιστούν και, τις περισσότερες φορές, να επιλυθούν και σύντομα.
Είναι συγκινητικό να βλέπω αυτή την όμορφη γάτα να έχει μια δεύτερη ευκαιρία σε μια ευτυχισμένη και γεμάτη ζωή. Ήταν τιμή μου να συμβάλλω στο να μην αντιμετωπίσει ξανά άλλη μια σε αλλαγή περιβάλλοντος!
Θα ήθελα να ευχαριστήσω και την εκτροφέα του Ερμή, @perla_dolls, για τις φωτογραφίες και για την εμφανώς ηθική εκτροφή γατιών, για το ενδιαφέρον και την υποστήριξή της προς όλα τα γατιά που παράργει καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Αν βρεθείτε αντιμέτωποι με προβλήματα συμπεριφοράς του τριχωτού αιλουροειδούς σας, να θυμάστε ότι υπάρχει βοήθεια.
Ας διαδώσουμε τα νέα και ας εμπνεύσουμε άλλους με παρόμοιες δυσκολίες, διασφαλίζοντας ότι κανένα ζώο δεν υποφέρει από άγχος ή δεν θα αντιμετωπίζει τον φόβο αλλαγής σπιτιού (ή και εγκατάλειψης) κατά τη διάρκεια ή μετά από σημαντικές αλλαγές στη ζωή του.
Δανάη Συναδινού
The dog made me do it